The Bombay Boomerang – Chapter one
Onze gastschrijver, Alexander G., bekend – doch niet echt zo heel bekend – van het vaak geprezen literaire blog parelaandekust.tumblr.com, zal ons bij wijlen van een short story voorzien op de Miraeus blog. Omdat het niet altijd recepten en nutteloze weetjes hoeven te zijn, mag er ook eens een sterk, nutteloos literair stuk verschijnen. Enjoy en vergeet ons niet aan je favorieten toe te voegen.
“Doe mij nog maar zo’n Bombay Boomerang,” zei hij tegen Rik, eigenaar en cocktailspecialist van The Bombay Boomerang, de bekendste cocktailbar van heel Tanger. Hoe het komt dat een Vlaming de bekendste, en zonder twijfel beste, cocktailbar van heel Tanger was komen uit te baten en vervolgens naar een compleet andere stad in een compleet ander werelddeel had vernoemd is een zeer eigenaardig verhaal, dat alles te maken heeft met de onwaarschijnlijke ontstaansgeschiedenis van de Bombay Boomerang, ondertussen de meest iconische cocktail van heel Tanger en misschien wel heel Marokko. Dat verhaal zal u hier vandaag niet lezen, Rik is slechts een nevenpersonage in het duistere verhaal van andere mensen, zoals dat wel vaker het geval is met cocktailobers. Alles gebeurt rondom hen, zij leveren enkel smaak aan andermans verhaal. Zo ook nu, wanneer Rik de cocktail op de zwarte marmeren toog plaatste met een sympathieke, doch weinig inventieve “cheers.” “I’ll ‘ave what ‘e’s ‘aving,” zei zij, met een moeilijk te plaatsen accent, terwijl ze naast hem plaatsnam, “’e’s paying.” Hij kende haar niet, doch zijn plots door haar directheid opgewekte interesse en haar wonderschone verschijning neigden hem toch tot een korte toestemmende knik in Rik’s richting. “I don’t believe we’ve had the pleasure,” zei hij, in zijn beste Engels. “We ‘aven’t,” was haar weinigzeggende antwoord, hoewel haar blik deed vermoeden dat zij goed genoeg wist wie hij was. Iedereen wist natuurlijk wie hij was. Antonio Dominguez Ferreira, tot voor kort Antwerpen’s bekendste Belgisch-Spaanse detective, maar nu sinds enkele maanden Tanger’s bekendste Belgisch-Spaanse detective, wat niet meteen een even geweldige prestatie is, daar de bekendste uit een groep van één zijn over het algemeen weinig indruk maakt op de gemiddelde mens, was wereldberoemd geworden door het oplossen van wat de populaire kranten het Halverdijn-mysterie hadden genoemd, naar Vermilia Halverdijn, de tragisch door vergiftiging overleden danseres van het Zilveren Roos-gezelschap. Wereldberoemd zijn is geen zinvolle kwaliteit om te hebben als detective, wat overigens één van de redenen is, doch niet de belangrijkste, dat hij zich nu hier in Tanger bevond, Bombay Boomerangs drinkend in The Bombay Boomerang, de meest stijlvolle cocktailbar in heel Noord-Afrika, met haar mooie zwarte marmeren toog en piekfijn Jugendstilinterieur. Een goeie reputatie als detective is nog moeilijker te ontlopen dan een verschrikkelijk schandaal, zo bleek, want niemand wist ondertussen nog over zijn uitspattingen met Carmen, het minderjarige hoertje uit Oostduinkerke, die waarschijnlijk niet echt Carmen heette, en al even waarschijnlijk niet echt uit Oostduinkerke kwam. Hij wilde na heel die affaire enkel nog zijn problemen en zijn verdriet wegdrinken met zoete cocktails in designerglazen, maar helaas werd wereldberoemdheid als detective zijn deel. Hij was hier al enkele maanden in Tanger om het drinken teneinde zijn door de preutse maatschappij veroordeelde verloren liefde te vergeten, een nieuwe kans te geven, wat tot op dit punt in het verhaal aardig lukte, tot zij, van alle cocktailbars in alle steden in heel de wereld, die van Rik binnenwandelde, The Bombay Boomerang. “I ‘ave a preposition for you, mister Ferreira.”
TO BE CONTINUED